قوله تعالى: إنما الْموْمنون إخْوة، مومنان برادرانند، فأصْلحوا بیْن أخویْکمْ، آشتى سازید میان دو برادر خویش، و اتقوا الله، و بپرهیزید از خشم و عذاب الله، لعلکمْ ترْحمون (۱۰) تا مگر بر شما ببخشایند.
یا أیها الذین آمنوا، اى ایشان که بگرویدند، لا یسْخرْ قوْم منْ قوْم، افسوس مدارا هیچ گروهى از هیچ گروهى، عسى أنْ یکونوا خیْرا منْهمْ، مگر که اینان خود به انداز ایشان، و لا نساء منْ نساء، هیچ زنان از زنان افسوس مدارا، عسى أنْ یکن خیْرا منْهن، مگر اینان خود بهاند از ایشان، و لا تلْمزوا أنْفسکمْ، و بر یکدیگر طنز مدارید و مخندید، و لا تنابزوا بالْألْقاب، و یکدیگر را بلقب مخوانید، بئْس الاسْم الْفسوق بعْد الْإیمان، بد کاریست بنام بدى باز خواندن مرد با پس آن که ایمان آورد، و منْ لمْ یتبْ فأولئک هم الظالمون (۱۱) و هر که باز نگردد ستمکاران ایشاناند.
یا أیها الذین آمنوا، اى گرویدگان، اجْتنبوا کثیرا من الظن بپرهیزید از فراوانى از پنداره إن بعْض الظن إثْم، که هست از پنداره لختى که دروغ است و بزه، و لا تجسسوا و پوشیده مجوئید، و لا یغْتبْ بعْضکمْ بعْضا، و از پس یکدیگر بد مگویید، أ یحب أحدکمْ، دوست میدارد یکى از شما، أنْ یأْکل لحْم أخیه میْتا، که گوشت برادر خویش خورد مرده، فکرهْتموه دشوار میدارید آن و نابایسته، و اتقوا الله و بپرهیزید از خشم و عذاب الله إن الله تواب رحیم (۱۲)، الله توبهپذیر است مهربان.
یا أیها الناس، اى مردمان، إنا خلقْناکمْ منْ ذکر و أنْثى، بیافریدیم ما شما را از یک مرد و از یک زن، و جعلْناکمْ شعوبا، و شما را شاخ شاخ کردیم، و قبائل، و خاندان خاندان، لتعارفوا، تا یکدیگر بازشناسید رحم پیوستن را، إن أکْرمکمْ عنْد الله أتْقاکمْ، گوهرى تر شما بنزدیک الله پرهیزکارتر شماست، إن الله علیم خبیر (۱۳)، الله داناى است آگاه.
قالت الْأعْراب آمنا، تازیان گفتند بگرویدیم، قلْ لمْ توْمنوا گوى نیز نگرویدهاید، و لکنْ قولوا أسْلمْنا، گوئید گردن نهادیم، و لما یدْخل الْإیمان فی قلوبکمْ نیز ایمان در دلهاى شما نیست، و إنْ تطیعوا الله و رسوله و اگر فرمان برید الله را و رسول او را، لا یلتْکمْ منْ أعْمالکمْ شیْئا، بنکاهد کردارهاى شما هیچیز، إن الله غفور رحیم (۱۴) که الله آمرزگار است بخشاینده.
إنما الْموْمنون الذین آمنوا بالله و رسوله گرویدگان ایشانند که نگرویدند بالله و رسول او، ثم لمْ یرْتابوا، و آن گه در گمان نیفتادند، و جاهدوا بأمْوالهمْ و أنْفسهمْ فی سبیل الله، و باز کوشیدند با دشمنان بمال خویش و تن خویش از بهر الله، أولئک هم الصادقون (۱۵) ایشانند که راست گویند.
قلْ أ تعلمون الله بدینکمْ، گوى الله را مى آگاه کنید که شما بر چه دیناید، و الله یعْلم ما فی السماوات و ما فی الْأرْض، و الله اوست که میداند چه در هفت آسمان است و در هفت زمین، و الله بکل شیْء علیم (۱۶) و الله بهمه چیز داناست.
یمنون علیْک أنْ أسْلموا، مىسپاس نهند بر تو که گردن نهادند و مسلمان شدند قلْ لا تمنوا علی إسْلامکمْ بگو سپاس منهید بر من بگردن نهادن و مسلمان شدن خویش، بل الله یمن علیْکمْ، بلکه الله مىسپاس نهد بر شما، أنْ هداکمْ للْإیمان، که راه نمود شما را بایمان إنْ کنْتمْ صادقین (۱۷) اگر مىراست گوئید
إن الله یعْلم غیْب السماوات و الْأرْض، الله میداند پوشیدههاى آسمان و زمین، و الله بصیر بما تعْملون (۱۸)، و الله بیناست بآنچه شما میکنید.